Overwinning voor de bezetters van « Toc toc Nicole »: de Arbeidsrechtbankveroordeelt Fedasil en de Belgische Staat om de bezetting te omkaderen

Sinds 23 april 2023 kraken ongeveer 80 asielzoekers een gebouw naast de zetel van CD&V, de partij van Staatssecretaris voor asiel en migratie Nicole De Moor. Ze hebben allemaal recht op een opvangplaats, maar moeten omwille van de opvangcrisis op straat overleven. Onderhandelingen om opvang te krijgen, conform de wet, zijn op niets uitgedraaid. De bezetters zijn dan maar naar de rechtbank getrokken, om Fedasil, het agentschap bevoegd voor de opvang van asielzoekers, en van de Belgische Staat te laten veroordelen dat zij de bezetting zouden omkaderen zodat de bezetting zou kunnen verdergezet worden in omstandigheden die voldoen aan de menselijke waardigheid.

Vandaag viel er een beslissing in deze zaak, en werd beslist om Fedasil en de Belgische Staat te veroordelen tot:

« het zorgen voor […] de dagelijkse en effectieve terbeschikkingstelling van douches in de nabijheid van het gebouw gelegen Wetstraat 91 te 1000 Brussel, het voorzien van kledij, dekens, lakens, matrassen, de dagelijkse verstrekking van drie maaltijden per dag, dringende medische bijstand en dringende medische verzorging voor de hierboven genoemde verzoekers van internationale bescherming die tekenen van schurft vertonen, fysiek en/of psychisch lijden, op straffe van een bijkomende dwangsom van 100 euro per dag per verzoeker indien dit specifieke bevel niet wordt nageleefd binnen drie dagen na betekening ervan. »

De rechtbank benadrukte ook dat:

« Dit collectieve verzoek is tekenend voor het leed van de aanvragers van internationale bescherming, die bereid zijn om tijdelijk in omstandigheden te leven die niet voldoen aan de normen die in [de wet] zijn vastgelegd, zolang dit betekent dat ze geen weken of zelfs maanden op straat hoeven door te brengen.

[…]

Aangezien (Fedasil en de Belgische Staat) verklaren dat het (opvang)netwerk is verzadigd, zijn er algemene wachtmaatregelen genomen […], maar deze zijn duidelijk ontoereikend. Het feit dat [Fedasil en de Belgische staat] geen opvangmogelijkheden bieden, kan er niet toe leiden dat zij hun andere verplichtingen die materiële bijstand in de zin van de opvangwet vormen, ‘delegeren’ aan vrijwilligersorganisaties, afhankelijk van hun mogelijkheden, en aan humanitaire organisaties met beperkte middelen. »

Deze beslissing herinnert er dus aan dat als de verzadiging van het opvangnetwerk niet toelaat om mensen te huisvesten, dit Fedasil en de Belgische Staat niet ontslaat van hun andere verplichtingen tegenover asielzoekers: hen voeden, kleden, medische hulp bieden etc.

De bewoners van het gebouw zijn verheugd met deze beslissing, die de Belgische Staat eraan herinnert dat ook zij recht hebben op respect voor hun menselijke waardigheid, en hopen dat Fedasil en de Belgische regering het fatsoen zullen hebben om ze na te leven.