Na overal verjaagd te zijn, zetten asielzoekers een nieuw kamp op op het Flageyplein.

Een honderdtal asielzoekers hebben, met de steun van een tiental organisaties, een nieuw tentenkamp opgezet op het Heilige-kruisplein nabij Flagey. De asielzoekers hebben wettelijk recht op opvang, maar moeten in realiteit op straat zien te overleven. Een aantal evoluties en maatregelen die de autoriteiten de laatste weken hebben genomen, hebben de situatie nog verergerd en verklaren waarom het kamp nu wordt opgezet. Ongeveer honderd burgers en een aantal prominenten uit het maatschappelijk middenveld waren aanwezig om de actie te steunen en het kamp te helpen opzetten.

“De autoriteiten proberen koste wat kost de gevolgen te verbergen van een beleid dat ingaat tegen haar eigen wetten, haar missie en de menselijke waardigheid. Het kamp verzet zich daartegen en maakt zichtbaar wat de overheid onzichtbaar wil maken”, zegt Amin, een asielzoeker die al meer dan 6 maanden op straat leeft. 

Eind augustus kondigde Nicole de Moor aan dat ze de opvang van geïsoleerde mannelijke asielzoekers in het Fedasil-netwerk opschortte. Deze beslissing werd genomen op een moment dat er nog steeds meer dan 2100 aanvragers van internationale bescherming op straat staan en de overheid al meer dan 8000 keer veroordeeld is door verschillende rechtbanken voor het niet respecteren van de wet. Deze woensdag verklaarde de Raad van State deze beslissing weer eens illegaal en kondigde de opschorting ervan aan. Het gaat echter om de zoveelste veroordeling boven op de duizenden voorgaande. Nicole de Moor heeft onmiddellijk getweet dat ze haar beleid niet zal veranderen, tegen de uitspraak en de rechtsstaat in.

In dezelfde week kondigden de asielzoekers die het gebouw TocTocNicole in de Wetstraat bezetten aan dat ze binnenkort zouden moeten vertrekken. De leefomstandigheden zijn er onmenselijk geworden (water en elektriciteit werden 3 maanden geleden afgesloten en een uitzettingsbevel kan elk moment betekend worden. De Belgische overheid en Fedasil hebben de recente gerechtelijke uitspraken genegeerd die hen dwongen het beheer van het gebouw over te nemen. Tegelijkertijd verklaarde Catherine Moureaux (PS), geconfronteerd met de verzadiging van de regionale netwerken voor noodopvang, dat ze niet langer zou toestaan dat er tenten langs het kanaal worden opgezet. 

Enkele dagen later weigerde de federale overheid nog maar eens om het noodzakelijke debat over de regularisatie van werknemers in irregulier verblijf te heropenen. Daarnaast coördineerden de federale en gemeentelijke autoriteiten een reeks zogenaamde “opruimacties” in het Zuidstation. Op die manier criminaliseren ze asielzoekers, mensen in irregulier verblijf en daklozen die er hun toevlucht hadden gezocht.

“Het gaat hier niet om een crisis. Er kwamen de afgelopen jaren minder mensen naar België dan in 2015 en bovendien werden er tussen 2016 en 2019 heel wat opvangplaatsen gesloten. Dit is een weigering tot opvang, waarbij de rechtsstaat systematisch met de voeten wordt getreden.” zegt Sacha, een solidaire burger. “We roepen alle burgers op om naar het kamp te komen om hun steun te betuigen en te laten zien dat ze het criminele beleid van de overheid niet tolereren. Aanstaande zondag, ter gelegenheid van de autoloze zondag, plannen we een groot familiaal en feestelijk evenement in het kamp met ontmoetingen, workshops en concerten.” 

De solidaire burgers en bewoners van het kamp eisen dat staatssecretaris Nicole de Moor eindelijk met oplossingen komt om geïsoleerde mannen op te vangen in het Fedasil-netwerk. De betrokken organisaties vragen ook om dringende oplossingen om mensen die internationale bescherming zoeken van de straat te halen. Ze leggen de nadruk op het stappenplan dat een jaar geleden door een 50-tal middenveldorganisaties werd opgesteld en waarin een reeks concrete oplossingen worden beschreven. 

“Oplossingen bestaan. We hebben ze maanden geleden al op tafel gelegd. De situatie wordt steeds onhoudbaarder. Het maatschappelijk middenveld en de politieke autoriteiten moeten nu een kant kiezen: de kant van de repressie, of die van de waardigheid” besluit Sotieta Ngo, directrice van CIRE.