Zonder perspectief barricaderen de bewoners van de vestiging Toc-Toc Nicole zichzelf in het pand

De bewoners van de Wetstraat 91, die op donderdag 31 augustus uit hun gebouw gezet zouden worden, weigeren het pand te verlaten, gesteund door een honderdtal burgers en verenigingen. Deze laatste actie komt slechts enkele dagen nadat staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor aankondigde dat alleenstaande mannelijke asielzoekers in België niet langer zouden worden opgevangen in het Fedasil-netwerk.

Voor het collectief ‘Stop opvangcrisis’ tonen de gebeurtenissen van de voorbije dagen duidelijk het antimigratiebeleid van de regering en de nachtmerrie waarin asielzoekers zich bevinden. “Aan de ene kant laat Nicole de Moor publiekelijk blijken dat ze de asielverplichtingen niet meer wil nakomen en worden de pogingen van het maatschappelijk middenveld om oplossingen te vinden gedwarsboomd. Anderzijds belanden duizenden asielzoekers die niet door Fedasil worden opgevangen in regionale noodopvangnetwerken die volledig verzadigd zijn of op belanden op straat. Zelfs dan wordt de repressieve aanpak bevoordeeld, met gemeentelijke verordeningen tegen het opzetten van tenten, verklaringen van politici die nieuwe kampementen willen voorkomen en ‘opruimacties’ zoals die plaatsvonden bij het Zuidstation”, legt Sacha, een van de woordvoerders van het collectief, uit.

Al bijna twee jaar lang is de regering er steeds openlijker over uit dat ze haar nationale en internationale verplichtingen op het gebied van asiel en migratie niet nakomt en asielzoekers aan hun lot overlaat tijdens de vaak langdurige behandeling van hun aanvraag. De gevolgen van een dergelijk beleid worden nu duidelijk, met een impact op het vermogen van lokale autoriteiten om de onzekerheid en spanningen die het veroorzaakt te beheren.

Met deze weigering om het gebouw dat ze bewonen te verlaten, willen de asielzoekers, gesteund door de campagne “Stop opvangcrisis”, druk blijven uitoefenen op politici om ervoor te zorgen dat hun rechten worden gerespecteerd, maar ook om hun ontzetting te uiten over het gebrek aan oplossingen. “De regering weigert ons te huisvesten”, vertelt een van de asielzoekers die het gebouw bezet houdt. “Maar tegelijkertijd ontruimen ze de gebouwen waarin we onze toevlucht zoeken en verhinderen ze ons om kampementen op te zetten. Het is niet omdat we overal weggejaagd worden, zelfs van de straat, dat we zullen verdwijnen.”

Het collectief “Stop Crisis in Opvang” roept op tot een democratisch ontwaken en een sterke mobilisatie van iedereen die zich nog steeds betrokken voelt bij de rechtsstaat. “Het is echt tijd om ons af te vragen of we een beleid van welkom en zorg willen, of een van onderdrukking en ontmenselijking. De opvangcrisis is een politieke tijdbom. Die moeten we dringend onschadelijk maken”, besluit Sacha.